miércoles, 21 de septiembre de 2011

Reparat millor que nou

si comincia dalla fine

Fa unes setmanes, van robar la roda de la bici del meu fill, una roda petita, de 16". És una bici estàndard de Decathlon, que costa uns 70€. Estava lligada, però la roda no, perquè no m'he esperava que robessin una roda així.

Vaig anar a Decathlon per comprar-li una de nova, i costava 35€. Més a més, triga 5 setmanes per arribar de Xina... Per mi, això volia dir que pràcticament m'obligaven a comprar directament una bici nova i em semblava una vergonya aquesta situació.

Vaig decidir buscar una solució alternativa: una roda usada. I que no fos robada (perquè a Loquo es pot trobar bicis senceres per 20€ i no m'ho crec).

Buscant per www.sindinero.org (molt recomendable), vaig trobar indirectament un projecte a Barcelona que està genial: Reparat Millor que Nou. Es un lloc al Carrer Sepulveda, 45, subvencionat per la Generalitat, que té especialistes sempre disponibles per ajudar-te a reparar tot allò que tens avariat a casa i que pot encara tornar a funcionar. Reparen ordinadors, bicis, mobles de fusta, planxes...

Més a més, al millor que nou donen moltíssims cursets, sempre gratuïts, per tal que et transformis en el manotes de la casa: instal·lació elèctrica, costura, etc. No tenen les peces de recanvi, doncs, tu has de portar les peces i els tenen les eines i una persona a la teva disposició. No tenien una roda per donar-me però el tècnic, Àngels, tenia una bici de nen vella a casa i ens l'ha regalat.

Li estic molt agraïda. Es un a bici que necessita una bona reparació i penso anar-hi per aprendre amb ells como fer-ho!

Us recomano de debò que vagin a conèixer aquest projecte! En fa feliç saber que hi ha cada vegada més gent que es preocupa per la reutilització de les coses (com la Raquel, de l'entrada anterior...), per tal de tenir un mon una mica menys brut.

Potser sigui una cara bona de la crisi financera. Per cert, aquest estiu vaig llegir un llibre sobre tot això, ecologia i molt més, que també us recomano molt: "Consumir Menos, Vivir Mejor", de Toni Lodeiro.

En la crisis y el cambio de modelo industrial tenemos una nueva oportunidad de reiniciar el proceso. ¿Seremos capaces? Se sabrá... (es muy fácil, sólo hay que darle al botón REINICIAR).

Ho diu Kiko Veneno, en http://kikoveneno.blogspot.com/

És curiós que ningú llegeix aquest bloc o el comenta, com em passa a mi en el Pulga!

Per cert, la bici sense roda ja la tinc arreglada. Per sort a un taller del barri m'han venut una roda usada que hi sobrava. Final feliç!

lunes, 19 de septiembre de 2011

Andalucía A-gosto - Last Chapter

Nossa viagem não acabou em Portugal, não! Acho que não queria que acabasse e por isso estou demorando para continuar a contá-la! Aliás, a ideia não era que a estadia em Portugal acabasse em Alvor: pensamos em ir para Ilha de Tavira, de onde nos contaram maravilhas, só não contaram que para chegar lá atravessaríamos em barco sem carro... e faz tempo que deixamos de ser práticos... Nosso carro leva um mundo de coisas e nos pareceu completamente impossível cruzar para a ilha só com umas mochilinhas. Então deu no que deu, estávamos já na fronteira e, fazer o quê? "Tínhamos" que entrar na Espanha outra vez. Mudança de planos.

Passamos um temporal terrível em Mazagón (Huelva) - até pensamos que nossa barraca não sobreviveria e, apesar de ter achado Huelva bem legal (a capital parece uma super boa opção para morar) no dia seguinte já estávamos rumo a Cádiz outra vez.

O que visitamos de surpresa e improvisado e simplesmente nos apaixonou foi El Rocío (ainda em Huelva, em pleno parque de Doñana). Um pueblo, dos únicos em Espanha, que é todo sem asfaltar (de areia). É onde chegam todos os peregrinos da Nossa Senhora do Rocío, na Semana Santa. Uma autêntica jóia. Aqui uma fotinho, Diego tentando ir em bici com muuuuuita dificuldade:


Em Cádiz, nosso destino final era Vejer de la Frontera, onde nos esperava nossa querida família de los Galán. Antes estivemos em Medina Sidônia, outro pueblo imperdível, um dos mais antigos da Espanha, e além disso, com um camping super pequenininho e cheio de figueiras, onde éramos os únicos acampados, além de uns caras que só apareciam para dormir e um casal genial que ficamos amigos, Raquel e Moe, mais conhecidos por Arenita e BobEsponja.  Foi como se fosse a nossa casa, com piscina privada e recebendo uns amigos. Resulta que Raquel tem um projeto de local onde as pessoas vem deixar coisas que não usam mais, e é uma "loja grátis", e funciona bastante bem. Logo eles vão ter um site chamado www.debalde.com (no próximo capítulo falarei mais disso e de projetos afins).



Por último chegamos a La Muela, aforas de Vejer, onde passamos nossos dias descansando de dormir em barraca, numa deliciosa casinha com horta e tudo da Iria, Diego e Nuno + bebé surpresa. Aqui, umas fotinhos nossas enquanto passeávamos pela zona (Barbate, Santa Lucía e Vejer):







Já deixou saudades!